Lotgenoten die in angst leven, de angst regeert....

Gepubliceerd op 19 januari 2018 om 20:48

we horen van mensen in heel Nederland hun verhaal, ook uit België. Zoveel verschillende verhalen, want ieder verhaal is een verhaal apart, zeker bij FTD. Er gebeuren zoveel bizarre dingen, bij sommigen verloopt het redelijk rustig bij anderen gigantisch heftig, met bedreigingen...

opsluiting door degene met FTD van de gezonde partner! De ANGST REGEERT!

Ook de angst van kan ik het melden bij de politie? Want wordt ik wel geloofd, zeker als de partner door veel mensen geloofd wordt en de gezonde partner niet.
Hoe eenzaam voel je je dan.. je komt niet vooruit, er gebeurt niets, je kan niets... 


Bankrekeningen worden geopend, geld wordt van de gezamelijke rekening gehaald en op de nieuwe gezet. ja, door de FTD-er! Ze zijn nog slim, denken aan zichzelf... 

Familie die ook niet geloofd dat er iets is, of dat het wel meevalt.. we merken niet veel aan hem/haar. Totdat ze bijvoorbeeld een weekend de zorg overnemen, er langer bij zijn, dan kan degene met FTD de schijn niet meer ophouden.. 

Maar ook lotgenoten die niets zeggen tegen anderen, omdat ze zich schamen, omdat ze de vuile was niet willen buiten hangen? Omdat ze niet begrepen worden. 


Bij de huisarts krijgen lotgenoten soms ook geen gehoor... daarom is de huisartsenbrochure zo belangrijk, om mee te nemen naar de huisarts. We horen dat de brochure meegenomen werd en zo van tafel geveegd. Ego van de huisarts? Partners willen serieus genomen worden, dat er geluisterd wordt, hetero anamnese... en ja, het is een erg ingewikkeld ziektebeeld.
Lijkt op andere ziekte beelden, maar daarom is het wel o zo belangrijk dat partners serieus genomen worden. 

We zeggen ook alitjd hou een dagboekje bij... schrijf de veranderingen op. Hou het bij. 
Zo ook een dossier opbouwen, opbouwen bij de huisarts van alle incidenten die er gebeuren. 

En hele heftige incidenten moet je ook melden bij de politie, toch aangifte doen! 
Hoe naar het ook is om je partner aan te geven, gaat om je eigen veiligheid en vaak ook nog van kinderen die thuis wonen.

En natuurljk wil je het liever niet. Maar hij/zij is niet meer zichzelf, en hebben het niet in de gaten...
Je doet het voor de veiligheid van de 'patient"  - je partner! of familielid! -
ter bescherming van.. omdat dat er hele erge dingen zouden kunnen gebeuren. 

X Margreet 

 

 

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.