Ik zal beginnen met mijzelf voor te stellen, ik ben Marjan en werk nu ruim drie jaar in een Herbergier, hier wonen 17 mensen met geheugenproblemen, ik werk hier al vanaf de opening en zou niets anders meer willen!!
Een van onze bewoners is ₩ een jonge man eind dertig met FTD (heb zijn ouders de belofte gedaan hem niet bij zijn naam te noemen), in alle vele jaren waarin ik werk met mensen met dementie had ik nog nooit iemand op mijn pad gehad met FTD.. tot 3 jaar geleden.. en ik kan zeggen: het is een uitdaging!!
Er zijn periodes waarin het heel goed gaat en dan weer dagen en soms weken waarin iedere dag het een hele toer is om zijn gedrag in goede banen te leiden.
Om jullie een beeld te geven zal ik een beetje een beeld proberen te schetsen van zowel een goede als een slechte dag..
₩ is een man met een sterk gevoel van ikke ikke en als er iets moet gebeuren dan ook het liefst a La minuut.. hij heeft een weekschema waarop alles vrij nauwkeurig beschreven is.. zonder lijstje is ₩ stuurloos, ook heeft ₩ iedere dag een vaste begeleider, die helpt hem met de ADL, de was.. doet klusjes met hem en roept hem voor het eten, dit klinkt heel eenvoudig maar dat is het niet.. de begeleider is die dag voor ieder wissewasje de klos, ik zal beginnen met een slechte dag, slecht klinkt negatief, en komt gelukkig relatief weinig voor!!
We beginnen zomaar een doordeweekse dag met de overdracht.. even na 7 komt ₩ de huiskamer binnen, blik op onweer en zegt "jullie maken herrie ".... eigenlijk is op dat moment de toon voor dat moment gezet en weet je dat hij met al gooiend met de deur weer naar z'n kamer gaat (dit een aantal keer herhalend) daarna zal hij steeds naar beneden komen en vragen naar zijn begeleider en de sportkrant.. als dit niet snel genoeg voor elkaar komt blijft hij weglopen en met de deuren gooien, de begeider gaat hem helpen met scheren, als hij een slechte dag heeft zal hij niets goedvinden en ben je een loser en een k..t begeleiding.. daarna de vuile was wegbrengen en schone halen.. ook hier moet je als begeleider zijn wensen blijven vervullen anders kan het zomaar gebeuren dat je de wasmand naar je hoofd krijgt. ₩ duld geen tegenspraak en alles heeft een vaste plek en moet gaan zoals hij dat wil. Meestal blijft hij de rest van de ochtend op zijn kamer en komt dan beneden met de lunch.. ook dit moet strikt op tijd anders zijn de deuren wederom de klos.. hij schrokt dan z'n brood naar binnen en een praatje is dan al te veel voor hem.
Om een lang verhaal kort samen te vatten.. in de periodes dat wij ₩ "slecht" noemen is hij constant met zijn omgeving en vooral met zichzelf aan het strijden.. hij komt dan moeilijk uit zijn woorden en ervaart alles als zeer frustrerend!! Wij weten van te voren niet hoe hij zal reageren en dat maakt het lastig en sommige vinden het zelfs een beetje eng.
Als ₩ in een "goede" periode zit.. is hij nog steeds van Ikke ikke, maar is hij enigzins stuurbaar.. hij is dan druk aanwezig en vind zichzelf de allerbeste ( hij gaat 2 keer per week naar fysio fitness en 1 keer naar G hockey, en zwemt ook 1 keer per week) en zegt tegen iedereen die het horen wil: "jij kan niet sporten.. jij kan niks.. jij word nergens aangenomen..".. Dit gaat de hele dag zo door. Ook vind hij zichzelf dan heel grappig en lacht heel hard.. hij blijft om je aandacht vragen door bv steeds in je arm te prikken en te zeggen.. hé hé mag ik wat zeggen....
Het lastige vinden wij het niet kunnen peilen hoe hij gaat reageren en dat we zien dat hij qua spraak en motoriek achteruit gaat.
We zijn er inmiddels wel achter dat ₩ heel anders is qua benadering dan de andere bewoners en dat maakt iedere dag met hem tot een bijzondere!!
₩ kent nauwelijks zichtbare emoties en slechts een paar van "ons" kunnen tot hem doordringen, dat maakt sommige momenten met hem enorm dierbaar.. er is een medewerker die regelmatig met hem naar de film gaat, vanaf de eerste keer was en is zij zijn beste vriendin!! (En mag niemand anders met hem naar de film).
₩ kan enorm genieten van 1 op 1 aandacht, maar kan geen medeleven of interesse meer tonen in een ander.
Tot voor kort ging ₩ 1 dag in de week naar een zorgboerderij, helaas ging dat niet meer omdat hij daar veel boos was en de mensen daar bang werden van hem.
We horen wel eens van bezoekers "goh..... zo'n jonge man tussen al die "oudjes"....
Maar gelukkig ervaart ₩ dat zelf niet zo, soms... heel soms... laat ₩ zich van een andere kant zien en helpt hij een verdwaalde medebewoner naar haar kamer!!
Wij denken dat ₩ bij ons op zn gemak is en ook "gelukkig " is, hoewel... wat is gelukkig zijn als je gevangen bent in de wereld van dementie.. ik durf wel oprecht te zeggen dat ₩ zich veilig en geborgen voelt en wij doen er alles aan om hem ook dat gevoel te geven, en ach... daarvoor zijn we GRAAG een dagje een loser!!
Lieve groet
Marjan
* Marjan, dank je wel voor jou verhaal, dat ik dit mocht / mag delen. Fijn & leuk nu vanuit een zorgprofessional i.p.v. een partner, familielid. Hoop dat er meer verhalen volgen. Mooi dat je zegt het is een uitdaging, dat zeg ik ook altijd als partner, zie het als een uitdaging, wees flexibel, creatief en inventief! En dat je zegt; maakt hem tot een bijzondere! MOOI! groeten Margreet
Reactie plaatsen
Reacties
Heel goed geschreven, ik herken hier veel in van mijn man. Die wil zich niet laten onderzoeken want hij heeft niets. Maar ik word gek van hem. Altijd mopperen en heel negatief. Praat en moppert ook tegen de tv. enz enz
Hallo Wil, dank je wel voor je reactie, veel sterkte. Hebben jullie dan ook nog geen diagnose? Als hij zich niet wil laten onderzoeken. Kan de huisarts niets betekenen voor jullie? dat hij/zij langskomt, of dat hij een 'oproep' krijgt voor.... groeten Margreet
Zo herkenbaar. Vooral het niet kunnen peilen hoe de reactie zal zijn. Met als gevolg dat je het gevoel hebt dat je het nooit goed kan doen.