1. Eerste x naar de huisarts MEI 2012

kink in de kabel, ik kwam thuis van boodschappen doen en JW thuis van het werk, ik had alles geregeld zodat ik weg kon gaan. treinkaartjes uitgeprint, boot ticket.
Ik merkte iets aan JW en zei gevoelsmatig : kan ik wel weg???

zijn antwoord was volmondig NEE! uh, ik was verbaasd.. hij gunde me deze dagen, eindelijk kon ik een keer weg... ik maakte me dus meteen ook grote zorgen, dit is niets voor JW. 

Overwerkt, burn-out, mid-life... kan allemaal... 
ik heb die avond veel opgeschreven, wat aan me opgevallen was de afgelopen tijd.. Zou hij tegen een burn out aanzitten, ik naar de huisarts. Ze heeft goed naar me geluisterd maar wilde niet mn schrijven lezen omdat JW er niet bij was. Begreep ik wel. Dus meteen afspraak gemaakt voor de volgende dag, dan zou ik hem meenemen. En hij wilde ook gelukkig mee! Achteraf heel bijzonder, want de meeste mensen met FTD willen niet mee, daar ze zich niet ziek voelen... er is totaal niets met ze aan de hand. Schrijf hier nog wel een andere blog over! 

Ze had in de gaten door de antwoorden die hij gaf dat er iets niet klopte... hij zei steeds, komt wel goed, is oke, komt wel goed. Op elke vraag, kon dus ook niet zeggen hoe hij zich voelde, want hij voelde zich oke. Wel heeft ze ons meteen doorgestuurd naar de GGZ. Dat wilde ik ook... met een eigen praktijk, die natuurlijk moest blijven draaien, wilde ik meteen de juiste hulp. En JW wilde wel mee... maar niet voor hemzelf maar voor de praktijk en misschien ook wel voor mij? Geen idee. Ben echt blij dat het zo is gegaan. 

We konden gelukkig ook heel snel terecht bij de GGZ ALTRECHT in Zeist. Ik als partner zat er ook bovenop.. moest wel... ons inkomen hangt er ook vanaf! 

Hij reageerde gelaten, alsof er niets aan de hand was, maar ik voelde dat het niet klopte... er is iets maar wat? We hebben geen ruzie, geen huwelijksproblemen, er is iets met hem... mijn onderbuikgevoel...  

Maar gelukkig we krijgen hulp! 

X Margreet