fijn, we konden vlot terecht bij de GGZ... in Zeist , erg benieuwd hoe het zou gaan, JW vond het prima, zag er geen probleem in, gelukkig. Wilde mee voor mij? voor onze praktijk omdat die natuurlijk gewoon moest blijven draaien.... Zijn praktijk was zijn alles, van 0 tot heden opgebouwd. Zo'n 7000 patiënten/clienten op het laatst... bijna 25 jaar praktijk! uiteindelijk net de 25 jaar niet gehaald, niet zelf... wel met behulp van lieve collega's... maar das toch een beetje anders dan zelf... en bewust...
daar was ik heel blij mee en om. Zeker met een eigen praktijk.. want niet werken is geen inkomen...
We hadden een gesprek met de psychiater en een psychiatrisch verpleegkundige, allerlei vragen moest JW beantwoorden, daar zag ik ook al dat hij er niet helemaal bij was. Is er iets in je familie, nee hoor, niets, alles goed. Uhm, lief zei ik... er zijn wel dingen in je familie... Dus dat vertelde ik dan. Of hij zich depressief voelde. NEE. Tja, dat klopt dan ook wel... voelde zich niet ziek, totaal niet. Hij vertelde uit zichzelf weinig. Weinig uit te leggen, tja, hij voelt zich eigenlijk ook gewoon goed. Dat zei hij dus ook steeds. Komt wel goed, is goed, komt wel goed, heeft tijd nodig, hard gewerkt.
Maar ik merkte toch wel het een en ander, afgevlakt, moe, minder attent, minder gevoelig, empatisch... We zouden wat gesprekken hebben, ook separaat. En JW moest wat testen maken. Dus daar maakten we afspraken voor. Hij vond alles oké... achteraf dus wel bijzonder, daar de meeste mensen met FTD dus niet mee willen en gaan, want er is niets aan de hand.. willen niet gaan dan. En dat is dan zacht gezegd wel heel erg ingewikkeld want dan kom je niet verder. Als je partner niet mee wil werken en zelfs wellicht zegt, je wil zeker van me af, er is niets met mij aan de hand, en ja, dat denken ze ook echt, dat er niets aan de hand is met ze, dat ze niet veranderen of veranderd zijn... maar helaas, dat is wel zo...
Ondertussen ook onze AOV - arbeidsongeschiktheidsverzekering ingeschakeld.... Het is wel anders als je een eigen bedrijf hebt, dan als je in loondienst bent. Veel meer haken & ogen. Daar denk je wellicht niet echt bij na als je een eigen zaak, praktijk hebt, een goed financieel adviseur in deze is dan weer erg belangrijk, kost alleen zoveel dus veel mensen doen t niet. maar....
Zucht wat ben ik blij dat we die ooit hebben afgesloten! Je weet nooit wat er gebeurd en zie hier... we hebben m nodig!
Want wat gaat eruit komen? geen idee... in ieder geval iets minder werken, zodat er minder stress is? wat druk van de ketel, als er al druk was, beetje overwerkt wellicht? Zou kunnen, hard gewerkt de laatste jaren. Was al wel onder behandeling bij een stress-therapeut.
We gaan het zien.... eerst de volgende gesprekken en gelukkig wilde hij eraan meewerken, toch voor ons... ? voor de praktijk, voor de kinderen, geen idee... feit blijft dat ik "blij ben dat er iets gebeurd" en er naar gekeken wordt. Een "diagnose" die gaat komen, oplossingen, hulp, er niet alleen voor staan maar professionals die er naar kijken en actie kunnen ondernemen. Hopelijk met behulp daarvan een oplossing en herstel, zodat we de praktijk weer volop kunnen laten draaien... Nu even op een lager pitje, met iets minder werken. Want dat er iets moest gebeuren was duidelijk, in hoeverre wat en hoe, geen idee, dat was nog zo onduidelijk, whats going on??? Overwerkt, burn-out, midlife, stress, combi van dit alles?
Ons huwelijk was gewoon goed, daar lag het in ieder geval niet aan. Geen huwelijktherapie nodig, wat we vaak horen van lotgenoten.. die in deze therapie 'gestuurd' worden door huisarts, psycholoog etc... ondanks dat de partner zegt dat het dát niet is, daar niet aan ligt... onderbuik gevoel zegt hele andere dingen dan dat...
x Margreet
Reactie plaatsen
Reacties