wat mooi & bijzonder was dat... collega Renate belde me op... ik weet nog goed, ik kwam net aanrijden thuis en stapte uit de auto. Ze had gehoord dat JW ziek was, ik schoot er meteen van vol. HULP, fijn, collega's die insprongen... maar ook mijn zwager die ging helpen.
er moest natuurlijk van alles geregeld worden... met een eigen praktijk, die door moet blijven draaien, want anders geen inkomsten en patiënten moeten geholpen worden. Dat stond buiten kijf! JW was ook nog nooit echt ziek geweest in de bijna 25 jaar dat hij als podotherapeut werkte. 3 keer patiënten afgebeld. 2x bij de bevalling van onze kinderen en 1x ziek.
Als eigen ondernemer ga je door en kan je niet ziek zijn, of je wordt ziek op de vakantie, want dan mag en kan het. : ) of in het weekend. Wel hadden we ooit een arbeidsongeschiktheids verzekering afgesloten, en dat was wel een erg fijn idee.
Dus superblij met het telefoontje van Renate, of ze kon helpen. Mijn zwager en vriend was ook al aan het zoeken naar een podotherapeut die zou kunnen invallen, helpen. De NVVP gebeld etc... Alle hulp was welkom!
Het was niet gemakkelijk om een invaller te vinden, want Renate en ook Lonneke, de andere podotherapeute uit de buurt hadden natuurlijk ook hun eigen praktijken. Uiteindelijk had mn zwager nog iemand gevonden die wilde komen werken. Poeh.
Dit moest natuurlijk zo snel mogelijk geregeld worden allemaal. Ik kon zelf wel doorwerken, maar ja, ik deed alles behalve het aanmeten van zolen, zolen maken kon ik ondertussen ook al wel na zoveel jaar... Verder alles op orde houden, facturen sturen, afspraken maken. Ik bleef 'gewoon' werken, JW ging ook wel mee naar de praktijk, en fietste daarna weer terug of ging met de bus. Hij vond het ook heel normaal???? en dat was niets voor hem. Nam aan dat hij ziek was en er collegae die invielen, zijn werk overnamen.
Maar nog eerst verdere onderzoeken. Zucht. BIZAR... het is naar mijn gevoel niet oké... wat gaat er allemaal op ons pad komen. Wat gaat er gebeuren... hoe ziet onze toekomst eruit? Uhm, toekomst weg... mijn onderbuik gevoel zegt... van alles.
Nog neuro-psychologische onderzoeken bij Altrecht. Dat was vlotter dan in het DIAK. Ook voor mij, gesprekken.
Spannend... Duurde toch wat langer dan we dachten, berichten waren niet goed doorgekomen bij Altrecht.
Communicatie is zo belangrijk, en zeker nu, langer wachten? de kinderen die willen weten wat er is, en niet zij alleen, ik ook. JW... nee, hij niet, het lijkt hem niet te deren, iets te doen, tja, dat klopt natuurlijk, want hij voelt zich totaal NIET ZIEK.
Dus het blijft nog afwachten, in hoeverre de invallers nodig zijn en hoe het gaat lopen... ONZEKERHEID = KILLING....
Een diagnose is zoooo belangrijk, wat er ook uitkomt. Men zegt wel eens, waarom een vroege diagnose belangrijk is. Nou, daar kunnen de lotgenoten heel veel over vertellen. Lotgenoten begrijpen dat als geen ander. Schrijf ik in een andere blog...
X Margreet
NVVP - Nederlandse Vereniging van Podotherpeuten.
onze praktijk nu overgenomen door Renate & Lonneke. Later meer hierover...
http://www.podotherapie-utrecht.nl
Reactie plaatsen
Reacties
Bedankt dat u uw ervaring heeft gedeeld. Fijn dat u uiteindelijk een vervangend podotherapeut hebt kunnen vinden. Het lijkt me erg vervelend als er een tekort aan mankracht is. Hopelijk gaat het nu allemaal wat beter.
https://gaanenstaan.nu/kinder-en-sportpodotherapie-rondom-beesd/
Beste Ferdinand, dank je wel voor je reacties. Niet uiteindelijk hoor, Renate en Lonneke zijn collega's eerste klas. Renate kende hij het langste.. bijna van het eerste uur, eerste lichting podotherapeuten! "Vervelend tekort aan mankracht", mijn man had alleen zijn praktijk.. dus dan ben je meteen onthand... Eerst andere podo's gevonden, super...
Nee, het gaat niet beter, hij is ongeneeslijk ziek, dat is DEMENTIE, daar genees je niet van en zeker de FTD gaat snel. Hier bij mijn blogs lees je er alles over... groeten Margreet